Przejdź do zawartości

Masters Snooker 2011

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Masters
2010 2011 2012
Ilustracja
Liczba uczestników

16

Miejsce

Anglia Wembley Arena, Londyn

Zwycięzca

Ding Junhui

II miejsce

Hongkong Marco Fu

Najwyższy break

142 Szkocja Stephen Maguire

Rozegrane mecze

15

2011 Ladbrokes Mobile Masters – nierankingowy turniej snookerowy rozgrywany w dniach 916 stycznia 2011 roku w hali widowiskowej Wembley Arena w Londynie. W sezonie 2010/2011 po raz pierwszy sponsorem turnieju była firma Ladbrokes.

W tym roku nie zostały przyznane dzikie karty i pierwsza szesnastka oficjalnego rankingu zagrała od pierwszej rundy turnieju. Warunkiem dostania dzikiej karty na turniej Masters dla zawodnika spoza szesnastki rankingu było wyłącznie zwycięstwo w UK Championship. Jednak turniej ten wygrał zawodnik z szesnastki rankingu i w związku z tym dzikiej karty na turniej Masters w tym sezonie organizatorzy nie przyznali. Trzeba tu także zaznaczyć, że Barry Hearn (nowy prezes Światowej Federacji Snookera i Bilarda Angielskiego) zmienił zasady m.in. w rankingu światowym snookerzystów. Ranking jest teraz częściej rewizjonowany, a ostatnia rewizja nastąpiła właśnie przed turniejem Masters (po UK Championship).

Zmieniła się także formuła turnieju – wszystkie 15 meczów rozegrano na jednym stole, który stał na środku sali Wembley Arena. Codziennie, oprócz ostatniego dnia turnieju, rozgrywane były po dwa mecze – jeden w sesji popołudniowej, a drugi w sesji wieczornej. Finał natomiast został podzielony na dwie sesje, ale odbywające się tego samego dnia.

Tytułu mistrzowskiego bronił Mark Selby, który w finale poprzedniego roku pokonał Ronnie’ego O’Sullivana 10-9 (mimo iż przegrywał wcześniej 6-9). W tym roku obrońca tytułu odpadł z turnieju po przegranej w I rundzie z rozstawionym z numerem 15 Markiem Kingiem 4-6.

W Polsce turniej transmituje stacja komercyjna Eurosport.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
Zwycięzca £150 000
II Miejsce £75 000
Półfinalista £30 000
Ćwierćfinalista £20 000
Ostatnia szesnastka £15 000
Najwyższy break turnieju £15 000
Łączna pula nagród £500 000

Zawodnicy

[edytuj | edytuj kod]

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu, Mark Selby. Jako drugi rozstawiony został aktualny Mistrz świata, Neil Robertson. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności miejsc, zajmowanych na światowej liście rankingowej:

 

Sędziowie

[edytuj | edytuj kod]

Wydarzenia związane z turniejem

[edytuj | edytuj kod]
  • Po raz pierwszy w historii Main Touru w finale imprezy spotkało się dwóch zawodników z kontynentu azjatyckiego.

Przebieg turnieju

[edytuj | edytuj kod]

9 stycznia

[edytuj | edytuj kod]

W niedzielnie popołudnie, w pierwszym meczu turnieju, zmierzyli się dwaj Anglicy, rozstawiony z numerem 15. Mark King i obrońca tytułu Mark Selby. Mecz lepiej rozpoczął Mark Selby, który wygrał dwa pierwsze frejmy. W pierwszej partii padł brejk w wysokości 78 punktów. Z kolei Mark King wygrał dwie kolejne partie, dzięki czemu obaj zawodnicy schodzili na przerwę z remisem. Starszy z Anglików, w trzeciej partii, wbił brejka w wysokości 139 punktów, który później przez kilka dni był najwyższym brejkiem turnieju. Po przerwie Mark King wysunął się na 2-frejmowe prowadzenie, wbijając przy tym 2 brejki powyżej 50 punktów (57, 55). Jednak szósta partia była wyrównana, w trakcie jej trwania Mark Selby wbił brejka w wysokości 59 punktów. Siódmą i ósmą partię bez problemu wygrał obrońca tytułu, wbijając w trakcie ich swoją jedyną setkę w turnieju w wysokości 106 punktów. Przy remisie 4-4 rozpoczęła się dominacja Marka Kinga, który do zera wygrał obie partie potrzebne mu do zwycięstwa. W tych frejmach wbijał kolejno brejki w wysokości 79, 50, 77[1].

Skrócone wyniki meczu Mark Selby – Mark King: 78(70)-15, 60-46, 0-139(139), 18-73, 42-81(57), 59(59)-64(55), 70-0, 115(106)-1, 0-123(79), 0-127(50,77).

Wieczorem ponownie zmierzyło się dwóch Anglików. Naprzeciw sobie stanęli Ali Carter i Peter Ebdon. Mecz lepiej rozpoczął ten drugi, który objął prowadzenie 2-0 wbijając brejki w wysokości 50 i 76 punktów. Trzeciego frejma wygrał wyżej rozstawiony Anglik dzięki wbiciu 83 punktów w jednym podejściu. Ostatniego frejma przed przerwą wygrał ponownie Peter Ebdon i to on na koniec pierwszej części spotkania prowadził 3-1. Po przerwie odrabiać starty zaczął Ali Carter. Doprowadził on do remisu 3-3 dzięki brejkom: 83 i 56 punktów. Od tej chwili mecz się wyrównał. Po kolei wynik osiągał remisy 4-4 i 5-5. W ostatniej partii meczu, lepszy okazał się Peter Ebdon, który około pierwszej w nocy czasu środkowoeuropejskiego zakończył swój mecz[2].

Skrócone wyniki meczu Allister Carter – Peter Ebdon: 6-77(50), 48-80(76), 83(83)-0, 1-88(88), 83(83)-4, 72(56)-0, 0-73, 67-35, 2-56, 72-64, 9-65.

Drabinka turniejowa

[edytuj | edytuj kod]
1/8 finału (do 6 wygranych frame’ów)Ćwierćfinały (do 6 wygranych frame’ów)Półfinały (do 6 wygranych frame’ów)Finał (do 10 wygranych frame’ów)
1Anglia Mark Selby4
15Anglia Mark King6
15Anglia Mark King1
14Anglia Jamie Cope6
8Anglia Shaun Murphy3
14Anglia Jamie Cope6
14Anglia Jamie Cope3
9 Ding Junhui6
5Walia Mark Williams4
9 Ding Junhui6
9 Ding Junhui6
11Szkocja Graeme Dott2
4Szkocja John Higgins4
11Szkocja Graeme Dott6
9 Ding Junhui10
16Hongkong Marco Fu4
3Anglia Ali Carter5
13Anglia Peter Ebdon6
13Anglia Peter Ebdon0
16Hongkong Marco Fu6
6Szkocja Stephen Maguire4
16Hongkong Marco Fu6
16Hongkong Marco Fu6
12Irlandia Północna Mark Allen4
7Anglia Ronnie O’Sullivan4
12Irlandia Północna Mark Allen6
12Irlandia Północna Mark Allen6
2Australia Neil Robertson4
2Australia Neil Robertson6
10Szkocja Stephen Hendry3

Finał

[edytuj | edytuj kod]
Finał: Do 10 frame’ów
Wembley Arena, Londyn, Anglia
16 stycznia 2011. Sędzia: Walia Eirian Williams
Ding Junhui
10-4 Hongkong Marco Fu
Sesja południowa: 136(120)–0, 74(74)–0, 18–84(80), 71(61)–42, 57–46, 0–82(82), 68(60)–17, 82(66)–30
Sesja wieczorna: 1–73(69), 5–94(56), 77–74, 95(94)–5, 83(83)–12, 86(85)–6
120 Najwyższy break 82
1 Breaki stupunktowe 0
8 Breaki 50-punktowe 4

Breaki stupunktowe turnieju

[edytuj | edytuj kod]

Statystyki turnieju

[edytuj | edytuj kod]

Statystyki pierwszej rundy

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 7 43,75%
Szkocja Szkocja 4 25,00%
Walia Walia 1 6,25%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 6,25%
Chiny 1 6,25%
Australia Australia 1 6,25%
Hongkong Hongkong 1 6,25%
  • Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba zwycięstw zawodników wyżej rozstawionych: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników niżej rozstawionych: 7
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 79 (88)
  • Średnia liczba partii w meczu: 9,875
  • Najwyższe zwycięstwo: 6:3
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1


Statystyki ćwierćfinałów

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 3 37,5%
Szkocja Szkocja 1 12,5%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 12,5%
Chiny 1 12,5%
Australia Australia 1 12,5%
Hongkong Hongkong 1 12,5%
  • Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 8
  • Liczba zwycięstw zawodników wyżej rozstawionych: 2
  • Liczba zwycięstw zawodników niżej rozstawionych: 2
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 31 (44)
  • Średnia liczba partii w meczu: 7,75
  • Najwyższe zwycięstwo: 6:0
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0


Statystyki półfinałów

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 1 25%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 25%
Chiny 1 25%
Hongkong Hongkong 1 25%
  • Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 4
  • Liczba zwycięstw zawodników wyżej rozstawionych: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników niżej rozstawionych: 1
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 19 (22)
  • Średnia liczba partii w meczu: 9,5
  • Najwyższe zwycięstwo: 6:3
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. eurosport.pl: Wielki sukces Kinga. [dostęp 2011-01-09]. (pol.).
  2. eurosport.pl: Nieprzejednany Ebdon. [dostęp 2011-01-10]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]